Asolo

Asolo

Asolo | Veneto | Italia

'Stad van de honderd horizonnen' is de bijnaam van dit heerlijke stadje in de heuvels die de overgang vormen tussen de Alpen en de Povlakte. Lopend door de bochtige straten van Asolo wordt al snel duidelijk wat die naam betekent. Na elke bocht opent zich weer een verassend nieuw vergezicht op het gevarieerde landschap rond de stad. Maar dat is niet haar enige charme. Vanaf de Romeinse tijd bouwden rijke mensen uit de vlakte in deze bekoorlijke heuvels kastelen, villa's en zomerverblijven en vormden ze het landschap om tot tuinen. In de 19e eeuw, toen het toerisme op gang begon te komen, werd Asolo populair bij kunstenaars en intellectuelen, waarvan er veel uit Engeland kwamen. Onder hun invloed werd Asolo het romantische paradijs dat het nog steeds is. Van de vele beroemdheden die in Asolo hebben gewoond moeten we in elk geval Catharina Cornaro, Eleonora Duse en Robert Browning noemen.
Catharina Cornaro was in 1474 koningin van Cyprus geworden na het overlijden van haar man Jacobus II van Cyprus, maar werd door de Venetiaanse kooplui gedwongen afstand te doen van de troon ten gunste van de Republiek Venetië. Als genoegdoening kreeg zij het graafschap Asolo met een kasteel, een hofhouding en een jaargeld van 8000 dukaten. Asolo werd tijdens haar aanwezigheid een literair en artistiek centrum. Het kasteel werd aangepast om dienst te doen als residentie van de ex-koningin met haar hofhouding van kunstenaars en humanisten, onder wie Pietro Bembo. In 1509 kwam er een einde aan deze bloeiperiode door de oorlog tegen de Liga van Kamerijk, maar toen was de reputatie van Asolo als luxeresidentie al gevestigd. Catharina Cornaro overleed in 1510.
Robert Browning verbleef in Asolo in 1838, '78 en '89. Hij verheerlijkte in zijn gedichten het schilderachtige karakter van het stadje en het omringende landschap.
Eleonora Duse, de beroemdste Italiaanse actrice aller tijden, bracht in Asolo de laatste jaren van haar leven door.
In de 19e eeuw waren de gasten in Asolo veelal afkomstig uit de culturele elite van Italië maar ook van benoorden de Alpen. Waar mogelijk pasten zij gebouwen en landschap aan de smaak van hun tijd.
Centrum van het stadje is de Piazza Garibaldi met een elegante fontein uit de 16e eeuw. Vlakbij het plein, aan de dalzijde, staat de Dom. Deze kerk werd in de 18e eeuw verbouwd en heeft een 19-eeuwse gevel. In de kerk bevinden zich interessante schilderijen, onder meer van Lorenzo Lotto (de zgn. Pala di Asolo -verschijning van Maria, 1506) en Jacopo da Bassano (Maria Hemelvaart).
Aan de Piaza Garibaldi bevindt zich ook de Loggia del Capitano, waarin het stadsmuseum is gevestigd. Dat bezit een zeer uiteenlopende verzameling objecten: van mammoetbot tot moderne kunst.
Vlakbij deze loggia is het kasteel van de koningin, ook wel Castello di Basso genaamd (benedenkasteel). Het werd opgericht in de middeleeuwen maar in de 15e eeuw verbouwd voor Catherina Cornaro.
De Piazza Garibaldi gaat over in de iets hoger gelegen Piazza Brugnoli. Hier heeft men een mooi uitzicht op de Villa Scotti Pasini, waar Robert Browning ooit verbleef, en op de resten van het hooggelegen middeleeuwse kasteel.
De drie uitvalswegen van Asolo zijn zowel architectonisch als landschappelijk prachtig. Het is zeer de moeite om zowel de Foresto Vecchio in het oosten als de Via Canova en Via S. Caterina in het westen een stuk af te lopen. Langs de Via S. Caterina staat het zgn. Lombardische Huis. Het wordt zo genoemd omdat het aan het begin van de 16e eeuw door de Lombardische bouwmeester Francesco Graziolo werd gebouwd. Hij was bouwmeester en beeldhouwer van Catharina Cornaro en heeft zijn eigen huis nogal grotesk vormgegeven. Het is niet bijzonder groot maar is versierd of het een paleis is, met symbolen en karikaturen, tekens van de dierenriem en scènes uit Genesis. Langs de Via S. Caterina staan ook een aantal villa's die met hun klassieke tuinen fantastisch in het landschap passen.